Moja nowa synowa krzyknęła: „On nie jest moim dzieckiem!” i zabroniła mojemu wnukowi brać udziału w zdjęciach ślubnych, więc wkroczyłam, żeby pokazać wszystkim, kim ona naprawdę jest.

Kiedy Matthew powiedział mi, że się pobierają, moją pierwszą reakcją nie była radość, lecz pytanie: „Dlaczego ona nigdy nie spędza czasu z Alexem?”

W jego oczach pojawiło się wahanie i błysk czegoś, ale potem powiedział: „Ona… się zmienia. To proces”.

To był pierwszy znak ostrzegawczy. Nie skonfrontowałem go z tym wtedy, ale powinienem był.

Nie widziałem jego nazwiska na zaproszeniu ani żadnej roli dla niego. Nie było żadnej zapowiedzi garnituru ani specjalnego zdjęcia.

Tylko dla przykładu.
Dwa tygodnie przed ślubem zaprosiłem Wendy do siebie na herbatę. Pomyślałem, że może po prostu chciała usłyszeć ode mnie, co Alex znaczy dla naszej rodziny.

Pojawiła się w obcisłej białej bluzce, bez ani jednego zagniecenia, a wszystko w niej było uporządkowane.

Zapytałem cicho: „Jaką więc rolę będzie odgrywał Alex na ślubie?”

Błysnęła, odstawiła filiżankę i uśmiechnęła się.

„Och. No cóż… to nie jest wydarzenie przyjazne dzieciom” – powiedziała.

„Wesele to nie klub nocny, Wendy” – odpowiedziałam stanowczo. „Ma pięć lat. I jest synem Matthew”.

Odchyliła się do tyłu i powiedziała: „Dokładnie, to syn Matthew, nie mój”.