Moja żona nie chce wydawać swoich ogromnych dochodów na potrzeby moich rodziców

Ponieważ moje dochody są tak niestabilne, moja żona jest głównym żywicielem rodziny od ponad pięciu lat. Płaci ratę kredytu hipotecznego, rachunki, jedzenie, koszty samochodu – wszystko.

Tylko w celach ilustracyjnych
Dzięki niej mieszkamy w wygodnym domu w przyzwoitej okolicy, jeździmy dwoma niezawodnymi samochodami i mamy ubezpieczenie zdrowotne.

Teraz pojawia się problem.
Jej rodzice są po sześćdziesiątce i zaczynają potrzebować coraz więcej pomocy. Ona i jej rodzeństwo regularnie pomagają im w opiece, naprawach domu, a ostatnio nawet pomogli im kupić nowy samochód – moja żona wpłaciła około 8000 dolarów ze swoich oszczędności.

Zajmuje się także takimi sprawami, jak przyjmowanie leków i bierze urlop w pracy, aby ich odwiedzić.

Moi rodzice są mniej więcej w tym samym wieku, również na emeryturze i nie są zamożni. Żyją skromnie, ale ostatnio zaczęli dawać do zrozumienia – nic wprost, ale wiecie, jacy potrafią być rodzice – zastanawiając się, dlaczego moja żona tak bardzo pomaga swojej rodzinie, a nie robi tego samego dla naszej.

Moja mama kiedyś zapytała, czy jest dla nas „mniej babcią” i widziałam, że ją to zraniło.

Poruszyłem tę kwestię z żoną, sugerując, że skoro ona może wydać tysiące na swoich rodziców, to może mogłaby pomóc także moim, na przykład wysyłając ich na wakacje albo pomagając w naprawie ich starego dachu.

Kiedyś pomogła mojej mamie, płacąc za leczenie stomatologiczne za jakieś 1200 dolarów, więc nie jest tak, że nic nie zrobiła. Ale ostatnio postawiła sobie wyraźną granicę.

Tylko w celach ilustracyjnych
Powiedziała mi, że nie jest już jedyną dorosłą osobą w naszym małżeństwie i że muszę wziąć się w garść i zająć się własną rodziną.
Od tej pory planuje rozdzielić nasze finanse tak, że ja będę odpowiedzialny za swoje dochody, a ona za swoje.

Poczułam się całkowicie zdradzona. Czy małżeństwo nie powinno polegać na dzieleniu się? Na byciu partnerami na dobre i na złe? Czyż nie obiecaliśmy sobie tego?