W przeciwieństwie do dzisiejszych szczepionek,  szczepionkę przeciwko ospie prawdziwej podawano bardzo specyficzną metodą.  Nie był to zwykły zastrzyk:  używano rozwidlonej igły  (tak, igły dwuzębnej!) do wykonania kilku  małych, powierzchownych nakłuć  skóry.

Po podaniu szczepionki  następowała miejscowa reakcja  . Pojawiał się niewielki guzek, który przekształcał się w pęcherz, a następnie strup. Po odpadnięciu strupka  pozostawała bardzo rozpoznawalna blizna .  Trochę jak mini krater , pamiątka  wygranej wojny z potężnym przeciwnikiem.

Symbol pokoleniowy, który stał się dyskretny

Dziś  ta blizna stała się rzadkością.  Osoby urodzone we Francji po 1979 roku  zazwyczaj nie były szczepione przeciwko ospie prawdziwej  – po prostu dlatego, że choroba zniknęła. Światowa Organizacja Zdrowia oficjalnie ogłosiła ospę prawdziwą eradykowaną w 1980 roku,  co było ważnym wydarzeniem historycznym .

Ale dla tych, którzy nadal noszą to znamię, opowiada ono historię. O czasach, gdy szczepienia  były postrzegane jako niezbędna ochrona , a nie przedmiot kontrowersji. O pokoleniu, które było świadkiem  zniknięcia choroby, która wciąż przerażała ich rodziców.

Ślad historii… na naszej skórze

Więc następnym razem, gdy zobaczysz tę małą bliznę na ramieniu bliskiej osoby, poświęć chwilę na przemyślenie jej.  To nie tylko znamię.  To  żywe świadectwo ,  wspomnienie wyryte w skórze  globalnej walki o zdrowie publiczne. I  piękny dowód  na to, że ludzkość czasami potrafi  się zjednoczyć, by przezwyciężyć to, co wydawało się nie do pokonania.

Niesamowite, jak mała blizna może opowiedzieć tak wielką historię.